Multipl Sklerozda Erken Klinik Prognostik Belirteçler

Özet

Amaç: Bu çalışmanın amacı relapsing-remitting multipl skleroz (RRMS) hastalarında erken dönemdeki demografik ve klinik prognostik belirteçlerin ortaya konulmasıdır.

Gereç ve Yöntem: On yıldan uzun süredir takip edilen 112 RRMS hastasında hastalığın başlangıç yaşı, ilk klinik bulgular ve ilk 5 yıldaki atak sayısı ile 5. ve 10. yıldaki Kurtzke Expanded Disability Status Scale (EDSS) değerleri karşılaştırılmıştır.

Bulgular: Ortalama EDSS tanıda 1,69±0,91, hastalığın 5. yılında 1,84±0,98, 10. yılında 2,13±1,15’tir. İlk atak bulguları, 15 hastada (%13,4) optik nörit, 15 hastada (%13,4) beyin sapı, 51 hastada (%45,5) serebral hemisferler, 10 hastada (%8,9) spinal kord, 9 hastada (%8) serebellar fonksiyon bozukluğunu ve 12 hastada (%10,7) birden çok sistemin tutuluşunu işaret eden bulgulardır. Cinsiyet, hastalık başlangıç yaşı ve ilk atak semptomları ile uzun dönem özürlülük

arasında ilişki bulunmamıştır. İlk 5 yılda atak sayısının fazla olmasının kötü prognoz ile anlamlı birliktelik gösterdiği izlenmiştir.

Sonuç: RRMS’te tedavi planının daha erken ve doğru olarak oluşturulabilmesi için erken dönemde hastalığın ileriki seyrine ilişkin bilgi verebilecek klinik vfaktörlerin belirlenebilmesi önemlidir. Çalışmamızda RRMS’te ilk 5 yıldaki atak sayısının uzun dönemde kötü prognostik bir belirteç olduğu gösterilmiştirv.

(Türk Nöroloji Dergisi 2015; 21: 22-6)