Juvenil Miyoklonik Epilepsilerde Nöbet Başlama Yaşı, Nöbet Tipi ve Tedavi Protokolünün Prognoz Üzerine Etkisi

Özet

AMAÇ: Bu çalışmada Juvenil Myoklonik Epilepsili (JME) olgularda,

nöbetlerin başlama yaşı, nöbet tipi, tedaviye başlamada gecikme ve

tedavi protokolünün prognoz üzerindeki etkilerinin araştırılması

amaçlanmıştır.

YÖNTEMLER: Uluslararası epilepsi ile savaş derneği (ILAE)

sınıflandırmasına (1989) göre JME tanılı, düzenli antiepileptik ilaç

sağaltımı alan, yaş ortalaması 22.16 ± 4.77 (16 - 37) olan 23 kadın, 9

erkek, toplam 32 olgu çalışmaya alındı. Olguların, cinsiyet, nöbet

başlangıç yaşı ve klinik özellikleri, tedavide gecikme süresi, kullanılan

tedavi protokolleri, antiepileptik ilaçların kullanım süresi, tedaviye yanıt

özellikleri, interiktal elektroensefalografi (EEG) ve magnetik resonans

incelemesi (MRI) değerlendirmeye alınmıştır

BULGULAR: Olgularımızın %75 (n: 24)’inde nöbetler 12 yaş ve sonrasında

başlamıştır. Hastaların, %68,8 (n: 22)’inde üç, % 31.2 (n: 10)’sinde iki

tip nöbet kombine olarak görülmüştür. Olguların % 31.3 (n: 8)’ünde

nöbetlerin başladığı ilk yıl tanı aldıkları ve tedaviye başlandığı, %68.7

(n: 22)’sinde ise ortalama 4,5 (1-14) yıl gecikme olduğu belirlendi.

Hastalar ortalama 5.4 (1-13) yıl süre ile takip edildiler. Olguların %37.5

(n: 12)’inde tam, % 62.5 (n: 20)’inde ise kısmi düzelme gözlendi.

SONUÇ: Nöbetlerin 12 yaş ve sonrasında başladığı olgularda prognozun

kısmen daha iyi olduğu görüldü. Bununla birlikte iki li nöbet

kombinasyonu olan (p: 0.001) ve monoterapi alan hasta grubunda (p:

0.034) prognozun daha iyi olduğu, tedaviye ilk bir yıl içinde

başlananların (n: 10) % 50’sinde, tedaviye geç başlananların ise %.21.8

‘inde nöbetlerin tam olarak kontrol altına alındığı belirlendi.