İlaca Dirençli Epilepsi Hastalarında Yaşam Kalitesi

Özet

Amaç: Epilepsi çalışmalarında yaşam kalitesi (YK) ana sonlanım olarak kabul edilir, ancak Hindistan gibi gelişmekte olan ülkelerde ilaca dirençli epilepside (İDE) YK ile ilgili veriler azdır. Bu çalışma, İDE hastalarında YK’yi değerlendirmek ve YK’yi etkileyen çeşitli demografik ve klinik faktörlerin etkisini tanımlamak için tasarlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: PGIMS, Rohtak’ta İDE’li 50 hastanın demografik ve klinik özellik verileri toplandı. YK, “Epilepsili hastalarda yaşam kalitesi ölçeği (QOLIE-31)” kullanılarak değerlendirildi. Hangi değişkenlerin toplam QOLIE-31 ve çoklu madde puanları ile ilişkili olduğunu belirlemek için çoklu regresyon analizi kullanıldı.

Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 50 hastanın yaş ortalaması 28,48±11,66 yıl idi. Hastaların %36’sı kadın, %44’ü evlenmemiş, çoğunluğu ilk ve orta eğitim mezunu ve daha düşük sosyoekonomik statüye sahipti. Elli hastanın %30’u fokal, %70’i jeneralize nöbete sahipti, %68’inin nöbetleri kontrol altında değildi. Toplam QOLIE-31 skoru 39,29±7,43 idi. Düşük QOLIE-31 skoru yüksek nöbet sıklığı, düşük sosyoekonomik statü ve medeni durum ile güçlü bir şekilde ilişkiliydi. Tüm bu değişkenler arasında nöbet sıklığı ve medeni durum toplam skoru bağımsız olarak etkiledi. Nöbet sıklığı tüm YK bileşenleri ile negatif korelasyon gösterdi, ancak bu, enerji/yorgunluk ve sosyal işlevsellik için önemliydi.

Sonuç: Yüksek nöbet sıklığı, medeni durum ve sosyoekonomik statü YK üzerinde anlamlı etkiye sahip faktörlerdir.