C7 Servikal Radikülopatilerde Kök Simülasyonu ile İğne Elektromiyografisinin Karşılaştırılması

Özet

Bilimsel Zemin: Servikal radikülopatilerin elektrofizyolojik tanısında halen en çok kullanılan test iğne elektromyografisidir (EMG). Yeterince aksonal hasar olmadığında veya rejenerasyonun gelişimi ile birlikte EMG bulguları silikleşebilmektedir. Amaç: Biz bu çalışmada servikal radikülopatisi olan olgularda monopolar iğne ile servikal kök uyarımının tanıdaki katkısını incelemeyi planladık. Materyal ve Metod: Klinik ve radyolojik olarak C7 radikülopatisi olan 26 olgu ve 20 kontrol olgusu çalışmaya alındı. Bu olgular konvansiyonel iğne EMG ile değerlendirildikten sonra monopolar iğne elektrod kullanılarak kök uyarımı veErb uyarımı ile triceps kasından bileşik kas aksiyon potansiyelleri (M yanıtları) kayıtlandı. Bu yanıtların başlangıç latansları, tepe-temel çizgi arası amplitüdleri, başlangıç latansları farkları (kısa segment ileti süresi) ve amplitüd oranları (kök/Erb amplitüd oranı) analiz edildi. Bulgular: C7 radikülopati olgularında kök uyarımı ile elde edilen M yanıt amplitüdü ve amplitüd oranı belirgin olarak küçülmüş bulundu. Kısa segment ileti süresi ise olguların semptomatik tarafında ılımlı ölçüde uzun saptandı. Konvansiyonel EMG ve servikal kök uyarım anormallikleri benzer oranda saptandı (16 olgu, %61.5). Olgul arın 19'unda ise bu iki testten en az birinde patoloji saptandı (% 73.1 ). Sonuç: Sonuç olarak servikal kök uyarımının servikal radikülopatilerde ancak EMG'nin tek başına yeterli bilgi vermediği olgularda yardımcı tanı aracı olarak kullanılabileceği düşünüldü.