Multipl skleroz (MS) merkezi sinir sisteminin otoimmün ve demiyelinizan hastalýðýdýr. Kronik bir hastalýk olup bireye ait tüm diðer saðlýk ve yaþamsal süreçlerin deðerlendirilmesinde hastalýk seyri, hastanýn kullandýðý ilaçlarý göz önüne alarak karar vermek gereklidir. Aþýlama, çocukluktan yetiþkinliðe yaþamýn her döneminde uygulanabildiði için MS tanýlý bireylerde de her bir aþýnýn özelliði dýþýnda hastanýn immün sistem etkinliði mutlaka gözden geçirilmelidir. Bu derlemede MS tanýlý bireylerde farklý aþýlarýn uygulamalarý tartýþýlacak olup, farklý iki bölüm halinde yayýnlanmasý planlanmýþtýr.

Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune and demyelinating disease of the central nervous system. It is a chronic disease, and in the evaluation of all other health and vital processes, decisions about vaccination should be made considering the disease process and the medications used by the patient. Since vaccination can be performed at any stage of life, immune system activity should be reviewed in patients with MS except where it is characteristic of the vaccine. In this review, the applications of different vaccines in patients with MS are discussed in two separate sections (part 1 was published in the previous issue).

Abstract | English Full Text

Amaç: Geçmiþ çalýþmalarda yüksek fibrinojen ve düþük albümin düzeyleri, iskemik inme oluþumu ve hastalýk þiddeti ile iliþkilendirilmiþtir. Fibrinojen-albümin oraný (FAO); enflamasyon göstergesinde yakýn dönemde tanýmlanan bir oransal parametredir. FAO, retinal ven týkanýklýðý, koroner arter hastalýðý, kanserler gibi enflamasyon ve prokoagülasyon ile iliþkili birçok hastalýk üzerinde çalýþýlmýþtýr. Biz bu çalýþmada; FAO’nun iskemik inmenin tanýsýndaki, þiddetini ve prognoz öngörmedeki olasý deðerini araþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Yaþlarý 18 ile 80 arasýnda olan 52 akut iskemik inme hastasý ve 39 kontrol olgusu çalýþmaya dahil edildi. Tüm hastalarýn demografik özellikleri, týbbi öyküleri, ön tanýlarý, muayene bulgularý, görüntüleme özellikleri ve laboratuvar testleri hasta dosyalarýndan elde edildi. Ýnme þiddeti hafif, orta ve aðýr olarak gruplandýrýldý. FAO deðerleri, inme-kontrol olgularý arasýnda ve inme þiddeti gruplarý arasýnda kýyaslandý. Ýstatistiksel analizler için SPSS 23,0 (IBM) programý kullanýldý, P < 0,05 anlamlý olarak kabul edildi.
Bulgular: Ýnme grubunda ortalama FAO deðeri, fibrinojen düzeyleri kontrol grubuna kýyasla daha yüksek, albümin düzeyi daha düþük idi (P < 0,001). Çalýþmamýzda FAO’nun en ideal eþik deðeri 6,65 olarak saptanmýþ olup, albümin ve fibrinojene kýyasla duyarlýlýk ve özgüllüðü daha yüksekti. Ýnme þiddeti gruplarý, inme etiyolojik alt gruplarý, yatýþ süresi, kýsa dönem prognostik fonksiyonel sonuç arasýnda ortalama FAO deðerleri, albümin ve fibrinojen düzeyleri açýsýndan anlamlý bir farklýlýk bulunmadý (P > 0,05).
Sonuç: Çalýþmamýza ait bulgularý, FAO’nun inme olgularýnda yeni, duyarlýlýðý ve özgüllüðü yüksek bir diagnostik belirteç olabileceðini gösterse de, inmenin þiddeti, etiyolojisi ve prognozunu öngörmede yetersiz kaldýðýný düþündürmektedir.

Objective: Previous research suggests that high levels of fibrinogen and low levels of albumin are associated with the occurrence of ischemic stroke and the severity of the disease. As a recently described rational parameter, the fibrinogen-to-albumin ratio (FAR) has been studied in several conditions associated with inflammation and pro-coagulation, such as retinal venous occlusion, coronary artery disease, and cancers. This study aims to research the usefulness of FAR when diagnosing ischemic stroke and the prediction of its severity and prognosis.
Materials and Methods: The study involved 52 patients with acute ischemic stroke and 39 control cases between the ages of 18 and 80. The demographics, medical history, primary diagnosis, examination findings, imaging findings, and laboratory tests of all patients were derived from our hospital records. Stroke severity was classified into three groups: mild, moderate, and severe. The FAR values were compared between the stroke and control groups and between the stroke severity groups. For statistical analysis, SPSS 23.0 (IBM) was used, and P < 0.05 was considered significant.
Results: Fibrinogen levels and FAR values were significantly higher and albumin levels lower in the patients with stroke than in the control group (P < 0.001). The FAR cut-off value was 6.65 for the diagnosis of acute ischemic stroke; it was more sensitive and specific than albumin and fibrinogen. There were no significant differences between the severity stages of stroke, the etiologic subgroup of stroke, length of hospitalization, and short-term prognostic effect on patients with stroke in terms of FAR, fibrinogen, and albumin (P > 0.05).
Conclusion: This study suggests that FAR would be an innovative, sensitive, and specific diagnostic marker for patients with acute ischemic stroke. However, it would be insufficient to predict stroke severity, etiology, and short-term prognosis.

Abstract | English Full Text

Amaç: Nörokritik bakým ya da nörolojik yoðun bakým, nöroloji ve nöroþirürji hastalarý için kritik bakým saðlamaktadýr. Bu hastalarýn hem birincil kritik hastalýklarý, hem de eþlik eden komorbiditeleri ve komplikasyonlarý için týbbi bakým almalarý gerekmektedir. Bu çalýþmanýn amacý, genel yoðun bakým ünitelerinde (YBÜ) takip edilen nörolojik veya nöroþirürjikal hastalýðý olan hastalar ile nörolojik yoðun bakým ünitesinde (nöro-YBÜ) takip edilen hastalarýn klinik sonlanýmlarýný karþýlaþtýrmaktýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya YBÜ’lerde nörointensivist tarafýndan takip edilen nörolojik ve nöroþirürjikal hastalýðý olan hastalar dahil edildi. Hastalar, YBÜ türüne ve çalýþma dönemine göre karma genel YBÜ’de izlenen hastalar (dönem-1) ve nöro-YBÜ’de izlenen hastalar (dönem-2) olmak üzere iki grupta incelendi. Hastane otomasyon sistemindeki ve hasta veri tabanýmýzdaki kayýtlar retrospektif olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Dönem-1’de 61 hasta ve dönem-2’de 58 hasta deðerlendirildi. Nöro-YBÜ’de takip edilen hastalarda yoðun bakým mortalitesi, yoðun bakým ve hastanede kalýþ süresi daha düþüktü ancak bu fark istatistiksel olarak anlamlý deðildi (P> 0,05). Yoðun bakýma yeniden yatýþ ve hastane içi mortalite ise nöro-YBÜ hastalarýnda anlamlý olarak daha düþüktü (P< 0,05).
Sonuç: Uzmanlaþmýþ nörokritik bakým ve nöro-YBÜ organizasyonunun hastalarda klinik sonlaným üzerindeki etkisini analiz ettik. Nöro-YBÜ’de daha iyi hasta yönetimi elde edebilmek için, sürecin yapý, performans ve standardizasyon açýsýndan kalite iyileþtirmesinin saðlanmasý gerekmektedir. Türkiye’de nörokritik bakým standartlarýnýn oluþturulabilmesi ve üzerinde mutabakata varýlabilmesi için bu konuda yapýlacak çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

Objective: Neurocritical care, or neurological intensive care, provides critical care for patients with neurological or neurosurgical diseases. These patients need to receive medical care for their primary critical illnesses, comorbidities, and complications. This study aims to compare the clinical outcomes of patients with neurological or neurosurgical diseases treated in general ICUs and those of patients treated in neurological intensive care units (neuro-ICU).
Materials and Methods: Patients with neurological and neurosurgical diseases who were treated in the ICUs by a neurointensivist were included in the study. The patients were categorized into two groups according to their ICU types and the study periods: patients in the mixed general ICU (period-1) and patients in the neuro-ICU (period-2). The records in the hospital automation system and this study’s database of patients were evaluated retrospectively.
Results: Sixty-one patients in period-1 and 58 patients in period-2 were evaluated. The ICU mortality rate and the ICU and hospital stay duration were lower in the neuro-ICU patients, but this difference was not statistically significant (P > 0.05). ICU readmission and in-hospital mortality rates were significantly lower in the neuro-ICU patients (P < 0.05).
Conclusion: This study analyzed the effect of specialized neurocritical care and neuro-ICU organization on patient clinical outcomes. To achieve better patient management in the neuro-ICU, it is necessary to provide quality improvements in the process’s structure, performance, and standardization. In Türkiye, there is a need for studies regarding this subject to establish and agree on standards for neurocritical care.

Abstract | English Full Text

Amaç: Araþtýrmamýzdaki birincil amacýmýz, Ýstanbul Üniversitesi, Ýstanbul Týp Fakültesi, Multipl Skleroz ve Miyelin Hastalýklarý Polikliniði’nden takipli þiddetli akut solunum sendromu-koronavirüs-2 (SARS-CoV-2) virüsüne karþý aþýlanan multipl skleroz (MS) hastalarýnda yan etki profilini gözden geçirmektir. Araþtýrmamýzýn ikincil amaçlarý koronavirüs hastalýðý-2019 (COVID-19) enfeksiyonu geçiren ve SARS-CoV-2 virüsüne karþý aþýlanan hastalarýn demografik, klinik özelliklerini ve hastalýk modifiye edici tedavileri deðerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Ýstanbul Üniversitesi, Ýstanbul Týp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalý Multipl Skleroz ve Miyelin Hastalýklarý Polikliniði’nde takip edilen, 18 yaþýný tamamlamýþ, atak döneminde olmayan ve çalýþmaya katýlmak için gönüllü olan hastalara kýsa mesaj ya da e-posta aracýlýðýyla anket formu iletildi. Toplam 21 sorudan oluþan anket formu hastalar tarafýndan cevaplandý ve 160 hastanýn sonuçlarý istatistik açýdan deðerlendirildi.
Bulgular: Çalýþmamýza katýlan MS tanýsý ile takipli 160 hastanýn 107’si kadýn (%67), 53’ü (%33) erkekti. Hastalarýn ortalama yaþý 38 ± 10,9 idi. Hastalarýn çoðunluðu olarak 128 hasta (%80) ataklý yineleyici MS tanýsý ile takip edildi. Ankete katýlan hastalarýn COVID-19 enfeksiyonu geçirme oraný %17 (n = 27) idi. Hastalarýn %67,5’si (n = 108) inaktif SARS-CoV-2 aþýsýný tercih etmekle birlikte, %31,8’i (n = 51) BNT162b2 (mRNA) aþýsý tercih etti. Yan etkilerden sýrasýyla, aþý bölgesinde aðrý (%20), yorgunluk (%14), kas aðrýsý (%18), baþ aðrýsý (%5) ve ateþ (%4) izlendi. Birinci doz sonrasý yan etki sýklýklarý karþýlaþtýrýldýðýnda, mRNA aþýsý olan hastalarýn yan etki sýklýðý (%71), inaktif aþý uygulanan hastalarýn yan etki sýklýðýna göre (%40) anlamlý derecede yüksek bulundu (P < 0,0001). Ýlk doz sonrasý hastalarýn 2’si (%1,3) ve ikinci doz sonrasý 5’i (%3,8) MS ataðý geçirdi. Aþý türleri arasýnda MS ataðý geçirme açýsýndan anlamlý fark bulunmadý.
Sonuç: MS hastalarýnda inaktif ve mRNA aþýlarý normal popülasyonla benzer yan etkiler göstermiþtir ve aþýlar arasýnda atak geçirme sýklýðýnda anlamlý fark bulunmamýþtýr.

Objective: Our primary objective in our study was to review the side effect of MS patients vaccinated against severe acute respiratory syndrome-coronavirus-2 (SARS-CoV-2) virus from Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Multiple Sclerosis and Myelin Diseases Outpatient Clinic. The secondary objective of our research was to evaluate the demographic, clinical characteristics and disease-modifying therapies of patients who have been infected with coronavirus disease-2019 (COVID-19) and who have been vaccinated against the SARS-CoV-2 virus.
Materials and Methods: A questionnaire was sent via text message or e-mail to patients who were followed up at the Multiple Sclerosis and Myelin Diseases Outpatient Clinic of the Department of Neurology of the Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine. The eligibility criteria were not being in the period of an attack and being volunteered to participate in the study. A questionnaire consisting of a total of 21 questions was answered by the patients and the results of 160 patients were evaluated statistically.
Results: One hundred and seven of the 160 patients were women (67%), and 53 (33%) men. The mean age of the patients was 38 ± 10.9 years. As a majority of the patients, 128 of the patients (80%) were followed up with a diagnosis of relapsing remmitting multiple sclerosis (MS). The rate of COVID-19 infection among the patients was 17% (n = 27). 67.5% (n = 108) of the patients preferred the inactive SARS-CoV-2 vaccine, while 31.8% (n = 51) preferred the BNT162B2 (mRNA) vaccine. Pain at the site of vaccination (20%), fatigue (14%), myalgia (18%), headache (5%) and fever (4%) were side effects. When the side effects after the first dose were compared, the frequency of the side effects of mRNA vaccine was found to be significantly higher (71%) (P < 0.0001). Two (1.3%) of the patients after the first dose and 5 (3.8%) after the second dose had an MS attack.
Conclusion: Inactive and mRNA vaccines showed similar side effects with the normal population in patients with MS, and there was no significant difference in the frequency of attacks between vaccines.

Abstract | English Full Text

Amaç: Epilepsi sýk görülen nörolojik hastalýklardan biridir. Epilepsi kronik bir hastalýk olup hastayý yaþam boyu etkilemektedir. Ayrýca epilepsili hastada bilinç deðiþiklikleri olabilmesi kiþiyi kaza, suç, yaralanma gibi olaylarda hukuksal açýdan farklý boyuta taþýmaktadýr. Bu çalýþmada yargýtay kararlarýnda epilepsinin ne sýklýkla ve nasýl yer aldýðý araþtýrýlmak istenmiþtir.
Gereç ve Yöntem: Çalýþma için veri taramasý Ulusal Yargý Aðý Biliþim Sistemi (UYAP) üzerinden yapýldý. UYAP sisteminde 2000-2021 yýllarý arasýnda yer alan tüm dava dosyalarýnda “epilepsi” sözcüðünü içeren davalar tarandý. Davalarýn hastalýk açýsýndan konularý incelendi. Bulgular veri tarama dosyasýna kayýt edildi.
Bulgular: Uyap sisteminde “epilepsi” kelimesini içeren 428 dosya olduðu görüldü. 2016-2021 yýllarý arasýnda 231 kayýt, 2010-2015 yýllarý arasýnda 129 kayýt, 2000-2009 yýllarý arasýnda ise 68 kayýt vardý. Ceza dairelerine ait toplam 232 dosya, hukuk dairelerine ait ise 171 sonuç vardý.
Sonuç: Epilepsili bireylerin çalýþma hayatlarýndaki haklarý, evlilik ve boþanma sýrasýnda maruz kaldýðý durumlar normalden farklýlýk gösterebilmektedir. Ayrýca ehliyet sahibi olma þartlarý, ehliyetleri var ise kaza yaptýklarýndaki durumlar hukuksal olarak farklý olarak deðerlendirilir. Yine epilepsi hastalarýnýn engelli hakkýna sahip olup olmadýklarý, yasal iþlemler sýrasýnda vasi ya da yasal danýþman gereklilikleri yasalarla belirlenir ve hekimlerce karar verilir. Yasa ve yönetmelikler standarttýr ancak her epilepsili hastanýn kliniði, psikiyatrik ve mental durumu, koþullarý farklý olabilir. Bu çalýþma epilepsinin Türk hukuk sisteminde nasýl yer aldýðýný belirlemek için yapýlmýþtýr. Mevcut adli örneklerinin bilinmesi epilepsinin yasal boyutunu kavramada bizlere kolaylýk saðlayacaktýr.

Objective: Epilepsy is one of the most common neurological diseases and is a chronic disease that affects the patient for life. In addition, the fact that there may be changes in consciousness in an individual with epilepsy carries them to a different legal dimension in cases such as accidents, uncorrected proof 2 crimes, and injuries. This study aimed to investigate how often epilepsy appears and how it plays out in the decisions of the supreme court.
Materials and Methods: Data scanning for the study was conducted using the National Judicial Network Information System (UYAP). Cases containing the word “epilepsy” were scanned in all case files in the UYAP system covering 2000-2021. The subjects of the cases were examined in terms of illness, with the findings recorded in the data search file.
Results: A total of 428 files containing the word “epilepsy” were identified in the UYAP system. Among them, 231 records pertained to 2016-2021, 129 to 2010-2015, and 68 to 2000-2009. There were a total of 232 files pertaining to penal departments and 171 to law departments.
Conclusion: The rights of adults with epilepsy in their working life and the situations they are exposed to during marriage and divorce may differ from normal. Also, the conditions for having a driver's license, and if they have a driver's license, the situations in which they have an accident are legally evaluated differently.Again, whether epilepsy patients have the right to be disabled, the requirements for guardians or legal counsel during legal proceedings are determined by law and decided by physicians.The laws and regulations are standard, but the clinic, psychiatric and mental status and conditions of each epileptic patient may be different.This study was conducted to determine how epilepsy takes place in the Turkish legal system.Knowing the existing forensic examples will help us understand the legal dimension of epilepsy.

Abstract | English Full Text

Amaç: Epileptik nöbetin oksidatif stresi artýrdýðý düþünülmektedir. Çalýþmamýzda; oksidatif stres parametresi olan tiyol-disülfit homeostazý (TDH) ve iskemi modifiye albümin (ÝMA) düzeylerinin epileptik nöbet geçiren hastalarda nasýl etkilendiðini göstermeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Prospektif, klinik araþtýrma ve olgu kontrollü bir çalýþma olarak yapýldý. Acil servisimize epileptik atakla gelen 51 hasta ve 51 saðlýklý gönüllü dahil edildi. Ýntravenöz alýnan kan örneklerinden oksidatif stres ve laktat deðerleri ölçüldü. Bu biyobelirteçlerin saðlýklý kontrol grubu ile karþýlaþtýrmasý yapýldý.
Bulgular: Tüm ÝMA deðerleri için (P < 0,001) ve disülfit dýþýndaki tüm TDH deðerleri için (P < 0,001) epilepsi ve kontrol gruplarý arasýnda istatistiksel anlamlý bir farklýlýk bulunmuþtur. Native tiyol ve total tiyol düzeyleri status epileptikus hastalarýnda sadece epileptik nöbet geçiren hastalara göre istatistiksel olarak anlamlý olarak daha düþük bulundu (P < 0,001).
Sonuç: Epileptik ataðýn oksidatif stresi artýrdýðý görülmüþtür. Epileptik nöbet sonrasýnda TDH ile ÝMA düzeyleri istatistiksel olarak anlamlý þekilde etkilenmektedir. Özellikle native tiyol ve total tiyol düzeyindeki azalma status epileptikus hastalarýnda daha belirgin olmaktadýr.

Objective: Epileptic seizures are thought to increase oxidative stress. This study aims to show how thiol-disulfide homeostasis (TDH) and ischemia-modified albumin (IMA) values, which are oxidative stress parameters, affect patients with epileptic seizures.
Materials and Methods: This study is a prospective, clinical trial, case-controlled trial. A total of 51 patients who were admitted to the emergency department with epileptic seizures and 51 healthy volunteers were enrolled in this study. Oxidative stress and lactate values were measured from blood samples that were drawn intravenously from the patient group, and these biomarkers were compared with the healthy control group.
Results: Statistically significant differences were found between patients in the epilepsy and control groups for all IMA values (P < 0.001) and for all TDH values except disulfide (P < 0.001). Native thiol and total thiol levels were found statistically significantly lower in patients with status epilepticus than in patients with only epileptic seizures (P < 0.001).
Conclusion: It has been seen that epileptic attack increases oxidative stress. TDH and IMA levels are affected statistically significantly after epileptic seizure. Especially the decrease in native thiol and total thiol levels is noticeable in patients with status epilepticus.

Abstract | English Full Text

Amaç: Bu çalýþmada, Parkinson hastalýðýnda (PH) hafif kognitif bozukluk (HKB) ve kognitif bozukluðu olmayan PH’de (PH-N) kortikal kalýnlýk farklýlýklarý ve kognitif iþlevlerle iliþkileri araþtýrýldý.
Gereç ve Yöntem: Bu çalýþmaya yapýsal beyin manyetik rezonans görüntüleme taramalarý ve tam nöropsikolojik testleri olan 22 PH-HKB, 23 PH-N hasta ile 23 saðlýklý kontrol dahil edildi. SPM12 yazýlým paketi kullanýlarak kortikal kalýnlýk analizi yapýldý. Kognitif iþlevlerle olan korelasyonlar da incelendi.
Bulgular: PH-N ve PH-HKB hastalarýnda sol prekuneus ve isthmus-singulat korteks, sað pars orbitalis, insula ve lateral orbitofrontal kortekste kortikal kalýnlýk saðlýklý kontrollere göre anlamlý olarak daha düþüktü. Ek olarak, PH-HKB grubu kontrollere kýyasla sol superior temporal girus, transvers temporal korteks ve supramarjinal girusta ve ayrýca bilateral posterior singulat kortekste kortikal incelme gösterdi. PH’nin kortikal kalýnlýk ve kognitif puanlarý arasýndaki korelasyon analizleri bellek ile posterior singulat korteks; dil ile prekuneus; yürütücü iþlevler ile insula ve isthmus-posterior singulat korteks arasýnda orta düzeyde iliþkiler ortaya koydu.
Sonuç: PH’de HKB, PH’de hafif kognitif bozukluklarla iliþkilendirilen sol temporoparietal korteks ile birlikte posterior singulat korteksteki kortikal deðiþikliklerle iliþkili olabilir.

Objective: This study investigated cortical thickness differences and their relationships with cognitive functions in Parkinson’s disease (PD) with mild cognitive impairment (MCI) and cognitively normal (CN).
Materials and Methods: Twenty-two patients with PD-MCI, 23 with PD-CN, and 23 healthy controls with structural brain magnetic resonance imaging scans and complete neuropsychological tests were enrolled in this study. Cortical thickness analysis was performed using the Statistical Parametric Mapping 12 software package. Correlations with cognitive functions were examined.
Results: Cortical thickness was significantly lower in the PD-CN and PD-MCI patient groups than in healthy controls in the left precuneus and isthmuscingulate cortex, right pars orbitalis, insula, and lateral orbitofrontal cortex. In addition, the PD-MCI group also exhibited cortical thinning in the left superior temporal gyrus, transverse temporal cortex, supramarginal gyrus, and bilateral posterior cingulate cortex compared with healthy controls. Correlation analyses among cortical thickness and cognitive scores of PD also revealed moderate associations between memory and the posterior cingulate cortex; language and the precuneus; and executive functions and the insula and isthmus-posterior cingulate cortices.
Conclusion: MCI in PD may be related to cortical alterations in the posterior cingulate cortex and the left temporoparietal cortex, which has been associated with subtle cognitive deficits in PD.

Abstract | English Full Text

Amaç: Çalýþmamýzda Türkiye’de çalýþan nöroloji uzmanlarýnýn demografik özelliklerini ve çalýþma koþullarýný incelemeyi, nörologlarýn istifa etmesinde rol oynayan faktörleri belirlemeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Bu çalýþma çoktan seçmeli anket çalýþmasý olarak planlanmýþtýr. Araþtýrmaya dahil olma kriteri; nöroloji uzmaný olarak aktif klinik pratik yapmaya devam ediyor olmak olarak belirlenmiþtir. Dört yüz yetmiþ iki nöroloji uzmaný çalýþmaya katýlmýþ, elde edilen veriler istatistik yöntemleri ile deðerlendirilmiþtir.
Bulgular: Katýlýmcýlarýn ortalama yaþý 43 ± 8’dir. Nöroloji uzmanlarýnýn %78,2’si kamu hastanelerinde, %15,7’si özel hastanelerde, %3,6’sý vakýf hastanelerinde ve %2,5’i muayenehanelerde çalýþmaktadýr. Çalýþmamýza katýlan nörologlarýn %70,1’i günde 41 veya daha fazla hasta bakmaktadýr. Nörologlarýn %37,7’si (n = 172) ayda on gün veya daha fazla icap nöbeti tutmaktadýr. %93,8’i ücretinin hak ettiði düzeyde olmadýðýný düþünmektedir. Katýlýmcýlardan %70’i (n = 328) sözel þiddete maruz kaldýðýný, ikisi ise sözel þiddet yanýnda fiziksel þiddete maruz kaldýðýný bildirmiþtir. Mobbinge maruz kaldýðýný bildirenlerin oraný %62,5’tir (n = 295). Katýlýmcýlarýn %56’sý (n = 264) kendisini sýklýkla tükenmiþ veya depresif hissetmektedir. Çalýþma koþullarýndan %10’u memnundur. Ýstifa üzerine etkili faktörler logistik regresyon analizi ile incelenmiþtir. Buna göre; sözel ya da fiziksel þiddete maruz kalmak (P = 0,033), çalýþýlan kurum (P = 0,038) ve icap nöbeti sayýsý istifa üzerinde etkilidir (P = 0,046). Öðretim görevlisi olanlarda istifa etme olasýlýðý, öðretim görevlisi olmayanlara göre anlamlý olarak düþüktür (Odds oraný: 0,05). Aylýk kazancýnýn hak ettiði düzeyden az olduðunu bildirenlerin istifa etme olasýlýðý, hak ettiðini düþünenlere göre yaklaþýk 16 kat daha fazladýr.
Sonuç: Nöroloji uzmanlarýnýn iþ yükleri fazladýr. Nörologlarýn saðlýkta þiddete maruz kalma oraný yüksektir ve iþ memnuniyeti azdýr. Nörologlarýn iþ yükü çalýþýlan birime ve bölgelere farklýlýk göstermekte ve iþ yükü eþitsiz daðýlmaktadýr. Özellikle genç uzman hekimlerin ve kamu sektöründe çalýþan nörologlarýn istifa etme niyeti daha fazladýr. Saðlýkta çalýþan memnuniyetini artýrmak ve hekim göçünü engellemek için çalýþma koþullarýnýn iyileþtirilmesine, çalýþma birimleri arasýnda iþ yükü ve olanaklarýn daha eþit daðýlmasýna ihtiyaç vardýr.

Objective: This study aimed to examine the demographic characteristics and working conditions of neurology specialists working in Türkiye and to determine the factors that play a role in neurologists’ resignations.
Materials and Methods: This study was designed as a multiple-choice survey. The study included 472 neurology specialists who were actively practicing in clinics. The data collected through the questionnaire were analyzed.
Results: Most (78.2%) of neurologist work in public hospitals, while 15.7% work in private hospitals, 3.6% work in foundation hospitals, and 2.5% work in private practices. 70.1% of the participants examine 41 or more patients per day. 37.7% of neurologists take on-call duty for ten or more days per month. 93.8% think their payment is not at a deserved level. 70% of the participants (n = 328) reported experiencing verbal violence. The rate of those who reported being exposed to mobbing is 62.5% (n = 295). 56% of the participants (n = 264) frequently feel burned out or depressed. Only 10% of them are satisfied with their working conditions. We used Logistic regression analysis to investigate factors for resigning. Accordingly, exposure to verbal or physical violence (P = 0.033), working in a particular institution (P = 0.038), and the number of emergency shifts affect the likelihood of resignation (P = 0.046). The probability of resigning for lecturers is significantly lower (OR: 0.05). The likelihood of resigning for those who report earning less than what they deserve is about 16 times higher than those who feel they are adequately paid.
Conclusion: The workload of neurology specialists is high. Neurologists have a high rate of exposure to violence and low job satisfaction. The workload of physicians varies significantly across different units and regions and is unequally distributed. To increase job satisfaction among healthcare workers and prevent physician migration, there is a need to improve working conditions, distribute workload and resources more equally among units.

Abstract | English Full Text

Amaç: Koronavirüs hastalýðý-2019 (COVID-19) seyri sýrasýnda, kreatin kinaz (CK) düzeyini kullanarak iskelet kas hasarý prevalansýný belirlemeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Tüm COVID-19 hastalarýnýn kayýtlarýný retrospektif olarak inceledik. CK düzeyi yüksek hastalar ve normal CK düzeyi olan hastalar olmak üzere iki grup oluþturduk. Ýskelet kas hasarý prevalansýný, diðer klinik özelliklerle iliþkisini ve sonuçlarý analiz ettik.
Bulgular: Çalýþma döneminde COVID-19 nedeniyle hastaneye yatýrýlan 994 hasta belirledik. Bunlardan 873 hastada CK düzeyi ölçülmüþtü. CK seviyeleri 500 IU/L’nin üzerinde olan 74 hasta ve 1.000 IU/l’nin üzerinde olan 33 hasta bulunmaktaydý. CK seviyeleri 500 IU/l’den yüksek olan 17 hastada kas güçsüzlüðü yakýnmasý vardý. Favipiravir kullanýmý ve yoðun bakým ünitesinde yatýþ, yüksek CK seviyeleri için risk faktörleriydi. CK düzeyleri yaþ, hastanede kalýþ süresi, yoðun bakýmda kalma süresi, karaciðer fonksiyon testleri, serum üre, D-dimer ve ferritin düzeyleri ile pozitif; oksijen satürasyonu ve trombosit düzeyleri ile negatif korelasyon gösterdi.
Sonuç: Bu çalýþma, favipiravir kullanýmýnýn yüksek CK seviyeleri için potansiyel bir risk faktörü olduðunu göstermiþtir. Þiddetli sistemik enflamasyon, yaygýn damar içi pýhtýlaþma ve tromboz, iskelet kasý hasarýný kolaylaþtýrabilir. Uzun süreli yoðun bakým yatýþý muhtemelen daha þiddetli enflamatuvar ve pýhtýlaþma yanýtý ile iliþkilidir.

Objective: The aim of the present study was to determine the prevalence of skeletal muscle injury in the clinical course of coronavirus disease-2019 (COVID-19) using creatine kinase (CK) levels.
Materials and Methods: The medical records of all patients with COVID-19 cases were retrospectively retrieved. These comprised two groups: patients with high CK levels and patients with normal CK levels. The CK level and its relationship with other clinical features and outcome were analyzed.
Results: In the study period, 994 patients who were hospitalized with COVID-19 were identified. Of them, CK was measured in 873 patients. There were 74 patients with CK >500 IU/l and 33 patients with CK >1,000 IU/l. Seventeen patients had weakness and CK >500 IU/l. Use of favipiravir and hospitalization in the intensive care unit were the risk factors for high CK levels. The CK levels positively correlated with age, duration of hospitalization, duration in intensive care, and levels of liver function tests, serum urea, D-dimer, and ferritin levels, and negatively correlated with oxygen saturation and thrombocyte levels.
Conclusion: This study showed that the use of favipiravir is a potential risk factor for elevated CK levels. Severe systemic inflammation, disseminated intravascular coagulation, and thrombosis may facilitate skeletal muscle damage. Prolonged intensive care is probably related to more severe inflammatory and coagulation response.

Abstract | English Full Text

Frontal loblar yürütücü iþlevler ve sosyal kognisyon gibi alanlar da dahil olmak üzere insan kognisyonunda önemli bir role sahiptir. Bu alanlar genel olarak frontal iþlevler baþlýðý altýnda toplanýr. Ýnsan kognisyonu, kortikal bileþenlerin yaný sýra subkortikal bileþenlere de sahip olan geniþ boyutlu nöral aðlar tarafýndan yürütülmektedir. Bu nedenle frontal lob sendromu olarak adlandýrýlan frontal iþlev bozukluðu, frontal loblarda yerleþik paralel frontostriatal devrelerin hasar görmesinden kaynaklanabilir. Bu tezahürler nörodejeneratif süreçler (örneðin; frontotemporal demans) sýrasýnda progresif olarak geliþirken, belirli bir sinir aðý içinde kortikal veya subkortikal bir bileþende stratejik olarak konumlandýrýlmýþ bir enfarktüsün ardýndan akut olarak da ortaya çýkabilirler. Bu makalede akut baþlangýçlý apati, huzursuzluk ve hiperoralite nedeniyle deðerlendirilen 70 yaþýnda bir kadýn hasta sunulmaktadýr. Mental durum muayenesinde perseverasyonlar, çeldiricilere azalmýþ direnç ve sol yarý mekan ihmali saptanan hastanýn manyetik rezonans görüntülemesinde sað striato-kapsüler enfarktüsü mevcuttu. Bir yýl sonra yapýlan 18F-florodeoksiglukoz pozitron emisyon tomografi görüntülemede, diaþizis ile uyumlu büyük ipsilateral frontal ve kontralateral serebellar hipometabolizma gözlendi. Tek bir hemisferin fonksiyonlarýnýn çoðunda bozulmayý içeren akut baþlangýçlý bir hasar stratejik yerleþimli bir serebral enfarktüs sonrasýnda görülebilir. Sað tarafta kaudat ve anterior putamen gibi bazal ganglia yapýlarý, yürütücü iþlevler, sosyal kognisyon ve mekansal dikkat için büyük ölçekli aðlarýn merkezlerini barýndýrabilir. Davranýþsal-kognitif sendromlar, geniþ boyutlu kognitif að hasarýnýn bir belirtisi olarak deðerlendirilmelidir.

The frontal lobes are important in human cognition and are involved in aspects such as executive functioning and social cognition. These domains are broadly subsumed under the rubric of frontal functions. Human cognition is subserved by large-scale neural networks with subcortical and cortical components. Therefore, frontal lobe syndrome should be understood as the clinical consequence of damaged parallel frontostriatal circuits in the frontal lobes. While these manifestations may evolve progressively during neurodegenerative processes (e.g., frontotemporal dementia), they may appear acutely or full-blown after a strategically located infarction within a specific neural network, whether a cortical or subcortical hub. Here, the author reports a case of a 70-year-old woman with acute onset of apathy, restlessness, and hyperorality. A mental status examination showed perseverations, decreased resistance to interference, and a left-sided hemineglect. Magnetic resonance imaging revealed a right-sided striatocapsular infarction. One year later, a 18F-fluorodeoxyglucose-positron emission tomography scan showed large ipsilateral frontal and contralateral cerebellar hypometabolism compatible with diaschisis. An acute onset of a complex clinical presentation involving most of the functions of a single hemisphere may be seen after a strategically located single cerebral infarction. Basal ganglia structures, such as the right-sided caudate and anterior putamen, may host the hubs that comprise large-scale networks for executive functions, social cognition, and directed attention. Behavioral-cognitive syndromes should be evaluated as a manifestation of network damage.

Abstract | English Full Text

Abstract | English Full Text

Abstract | English Full Text

Abstract | English Full Text

Abstract | English Full Text