DOWNLOAD | English Full Text

Abstract | English Full Text

Multipl skleroz (MS) merkezi sinir sisteminin otoimmün ve demiyelinizan hastalýðýdýr. Kronik bir hastalýk olup bireye ait tüm diðer saðlýk ve yaþamsal süreçlerin deðerlendirilmesinde hastalýk süreci, hastanýn kullandýðý ilaçlarý göz önüne alarak karar vermek gereklidir. Aþýlama, çocukluktan yetiþkinliðe yaþamýn her döneminde uygulanabildiði için MS tanýlý bireylerde de her bir aþýnýn özelliði dýþýnda hastanýn immün sistem etkinliði mutlaka gözden geçirilmelidir. Bu derlemede MS tanýlý bireylerde farklý aþýlarýn uygulamalarý tartýþýlacak olup, farklý iki bölüm halinde yayýnlanacaktýr.

Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune and demyelinating disease of the central nervous system. It is a chronic disease, and in the evaluation of all other health and vital processes, decisions should be made by considering the disease process and the drugs used by the patient. Since vaccination can be performed at every stage of life, from childhood to adulthood, immune system activity, except where it is characteristic of the vaccine, should be reviewed in patients with MS. In this review, the applications of different vaccines in individuals with MS are discussed in two separate sections.

Abstract | English Full Text

Amaç: Baziler arter oklüzyonlarýnda (BAO) endovasküler tedavi (EVT) seçeneði için mevcut kýlavuzlarda halen yeterli kanýt düzeyine ulaþýlamamýþtýr. Bu çalýþma, baziler arter trombektomisi sonrasý hastalarýn üçüncü ay fonksiyonel sonlanýmlarý ve mortaliteleri üzerine etki eden faktörleri araþtýrmayý amaçlamaktadýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmada inme merkezimizde 2016-2021 yýllarý arasýnda baziler arter trombektomi iþlemi yapýlan 22 hastanýn klinik, radyolojik ve giriþimsel iþlem özellikleri retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalar üçüncü ay mortalite ve morbidite durumlarýna göre iki gruba ayrýlarak komorbidite, baziler arterin oklüzyon seviyesi ve kollateral durumu, semptom rekanalizasyon zamaný ve genel anestezi alma durumuna göre anlamlýlýk açýsýndan istatistiksel olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Üçüncü ay mortalite oraný yüksek olan hasta grubunda semptom-rekanalizasyon zamanýnýn istatistiksel olarak anlamlý düzeyde uzun olduðu (P = 0,034), posterior serebral sistem kollateral skorlarý yüksek olan hasta grubunda ise üçüncü ay fonksiyonel sonlanýmlarýn istatistiksel olarak anlamlý oranda iyi olduðu saptandý (P = 0,022).
Sonuç: BAO’nun EVT’de rekanalizasyon zamaný uzadýkça hastalarýn mortalite oranýnda artma izlenmiþtir ve posterior serebral sistem kollateral skorlarý fazla olan hastalarýn, baziler arter trombektomi iþleminden fayda görme olasýlýklarýnýn daha yüksek olduðu saptanmýþtýr.

Objective: There is still insufficient evidence in the current guidelines for the endovascular treatment (EVT) of basilar artery occlusions (BAO). This study aims to investigate the factors affecting the functional outcomes and mortality of patients after basilar artery thrombectomy at 3 months.
Materials and Methods: In this study, the clinical, radiological, and interventional procedural features of 22 patients who underwent basilar artery thrombectomy in our stroke center between 2016 and 2021 were evaluated retrospectively. The patients were divided into two groups according to their 3-month mortality and morbidity, and they were evaluated in terms of the statistical significance of comorbidity, BAO level and collateral status, symptom recanalization time, and general anesthesia status.
Results: In the patient group with the highest 3-month mortality rate, the symptom recanalization time was found to be significantly longer (P = 0.034), whereas in the patient group with high posterior cerebral system collateral scores, 3-month functional outcomes were found to be significantly improved (P = 0.022).
Conclusion: In the EVT of BAOs, the mortality rate of patients increases as the recanalization time increases, and patients with higher posterior cerebral system collateral scores are more likely to benefit from the basilar artery thrombectomy procedure.

Abstract | English Full Text

Amaç: Geçici iskemik atak (GÝA) ve minör inme sonrasýnda etiyolojik nedenin hýzlýca bulunmasý ve uygun tedavinin baþlanmasý hastalarýn özürlülük yaratacak þiddette iskemik inme geçirmesini önleyebilir. Bu çalýþmanýn primer amacý GÝA ve minör inmenin farkýndalýðýný artýrmak ve GÝA ünitelerine erken baþvuruyu saðlamaktýr. Ayrýca GÝA ünitesinin, prognoz ve hastanede kalýþ sürelerine saðladýðý faydayý araþtýrmaktýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya baþlamadan önce, kliniklere GÝA ve minör inme belirtileri hakkýnda bilgi veren ve hastalarýn ulaþabilmesi için araþtýrma görevlisinin telefon numarasý bulunan broþürler daðýtýlmýþtýr, posterler asýlmýþtýr ve Ankara Üniversitesi Týp Fakültesi Hastaneleri saðlýk çalýþanlarýna GÝA ünitesinin tanýtýmý yapýlmýþtýr. Daha sonra 16 Eylül 2019 - 15 Eylül 2020 arasýnda GÝA veya minör iskemik inme semptomlarý (NIHSS ≤5) ile baþvuran ardýþýk 69 hasta prospektif olarak çalýþma grubuna dahil edilmiþtir. 16 Eylül 2018 - 15 Eylül 2019 arasýnda GÝA veya minör iskemik inme (NIHSS ≤5) ile baþvurmuþ ardýþýk 90 hastanýn kayýtlarý kontrol grubu olarak retrospektif deðerlendirilmiþtir. GÝA ünitesi öncesi ve sonrasý baþvuran iki grup hastanýn etiyolojik taný ve tedavi zamanlamasý, hastanede kalýþ süresi ve prognoz açýsýndan karþýlaþtýrýlmýþtýr.
Bulgular: Ýki grup arasýnda vasküler olaylar ve vasküler mortalite açýsýndan anlamlý bir fark bulunmamýþtýr. Yapýlan lojistik regresyon analizinde, hastanede yatýþ süresi çalýþma grubunda anlamlý olarak daha kýsa tespit edilmiþtir (P = 0,015).
Sonuç: GÝA ve minör inme hastalarý hýzlýca tanýnmalý ve kalýþ süresini kýsaltmak, hastane maliyetlerini ve olasý komplikasyonlarý azaltmak için araþtýrma tetkikleri en kýsa sürede yapýlmalýdýr.

Objective: Identifying the etiology and early treatment following a transient ischemic attack (TIA) or minor stroke may prevent patients from having a disabling ischemic stroke. The primary aim of this study was to increase awareness of the symptoms of TIA and minor ischemic stroke and provide early intervention via a TIA unit. In addition, the benefits provided by the TIA unit were analyzed in terms of prognosis and length of hospital stay.
Materials and Methods: Before beginning the study, brochures and posters containing information about the symptoms of a TIA and minor ischemic stroke, along with the mobile phone number of a research fellow, were distributed in the clinics and hung on the main boards of the Ankara University Faculty of Medicine Hospitals. A presentation on the TIA unit was also given to the healthcare professionals of the hospitals. Afterward, 69 patients consecutively admitted with symptoms of a TIA or minor ischemic stroke [with a National Institutes of Health Stroke Scale (NIHSS) score of ≤5] between September 16, 2019, and September 15, 2020, were prospectively included in the study group. The hospital charts of 90 consecutive patients admitted with a TIA or minor ischemic stroke (with an NIHSS score of ≤5) were retrospectively evaluated as the control group from September 16, 2018, to September 15, 2019. The timing of the etiological diagnoses and treatments, the length of the hospital stay, and the prognoses of these two groups of patients, one comprising patients admitted before and the other comprising patients admitted after the TIA unit was established, were compared.
Results: The two groups had no significant difference in vascular events and mortality. However, in the logistic regression analysis, the length of the hospital stay was significantly shorter in the study group (P = 0.015).
Conclusion: A TIA and a minor stroke should be recognized quickly, and diagnostic tests should be performed as soon as possible to shorten the period of the hospital stay and reduce the costs and complications related to longer hospitalization.

Abstract | English Full Text

Amaç: Bu çalýþmayla migren hastalarýnýn interiktal ve atak dönemlerinde neopterin, galektin-3, tümör nekroz faktörü alfa ve interlökin-10 (IL-10) serum düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr. Böylece çalýþma sonuçlarýnýn nörojenik enflamasyon teorisi ile ilgili literatüre katký saðlayacaðý düþünülmüþtür.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya 80 migren hastasý (40 atak dönem ve 40 interiktal dönem) ve 30 saðlýklý gönüllü dahil edilmiþtir. Çalýþmaya katýlan kiþilerden kan örnekleri alýnarak uygun koþullarda serum elde edilmiþtir. Tüm parametrelerin serum seviyeleri ELISA yöntemiyle ticari kit (Coon Koon, Shanghai, China) kullanýlarak gerçekleþtirilmiþtir. Gruplar arasýndaki fark uygun istatistiksel analiz yöntemleri ile deðerlendirilmiþtir.
Bulgular: Galektin-3 ve neopterin seviyeleri interiktal döneme kýyasla atak dönemindeki migren hastalarýnda daha yüksekti. IL-10 ve galektin-3 seviyeleri kontrol grubuna kýyasla atak dönemindeki migren hastalarýnda daha yüksekti. Kontrol grubu ile interiktal dönem arasýnda hiçbir parametrede anlamlý farklýlýk tespit edilmedi. Tüm gruplarda galektin-3 ile neopterin seviyeleri arasýnda bir korelasyon olduðu görüldü (r = 0,598, P < 0,001).
Sonuç: Çalýþmamýzda nörojenik enflamasyon teorisi ile uyumlu olarak migren hastalarýnda atak sýrasýnda galektin-3 ve neopterin gibi proenflamatuvar moleküllerin düzeyi daha yüksek bulunmuþtur. Atak döneminde IL-10 düzeylerindeki artýþýn enflamasyonu sýnýrlamak amacýyla meydana geldiði düþünülmektedir. Tetrahidrobiopterin yolaðýnýn enflamatuvar ve nöropatik aðrýda rol oynamasý nedeniyle atak sýrasýndaki yüksek neopterin düzeylerinin migren baþ aðrýsý ile iliþkili olabileceði düþünülmüþtür. Ancak, bu konuda moleküler düzeyde daha kapsamlý çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

Objective: This study aimed to determine the serum levels of neopterin, galectin-3, tissue necrosis factor alpha, and interleukin-10 (IL-10) during the interictal and attack periods of patients with migraine. It is hoped that the findings will contribute to the literature on the theory of neurogenic inflammation.
Materials and Methods: Eighty patients with migraine (40 attacks and 40 interictal periods) and 30 healthy volunteers were included in the study. Blood samples were taken from the people participating in the study, and serum was obtained under the appropriate conditions. The serum levels of all the parameters were determined using a ELISA kit (Coon Koon, Shanghai, China). The difference between the groups was evaluated using appropriate statistical analysis methods.
Results: Galectin-3 and neopterin levels were higher during the attack period compared with the interictal period, and IL-10 and galectin-3 levels were higher during the attack period than in the control group. There was no significant difference in any parameter between the control and interictal period groups. There was a correlation between galectin-3 and neopterin levels in all groups (r = 0.598, P < 0.001).
Conclusion: The levels of pro-inflammatory molecules, such as galectin-3 and neopterin, were found to be higher in patients with migraine during attacks, which is consistent with the theory of neurogenic inflammation. It is thought that the increase in IL-10 levels during the attack occurs to limit inflammation. Since the tetrahydrobiopterin pathway plays a role in inflammatory and neuropathic pain, it is thought that high neopterin levels during an attack may be associated with migraine headaches.

Abstract | English Full Text

Amaç: Multipl sklerozlu (MS) hastalar ile sistemik olarak saðlýklý kontroller arasýnda tükürükteki oksidatif durumu periodontal saðlýk baðlamýnda karþýlaþtýrmak ve tükürük oksidatif durumunun nötrofil/lenfosit oraný (NLR) ile iliþkili olup olmadýðýný deðerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya 92 MS hastasý ve 92 sistemik saðlýklý gönüllü olmak üzere toplam 184 gönüllü katýldý. Her bireyde týbbi, nörolojik ve oral muayene yapýldý. Tükürük örneklerinde miyeloperoksidaz (MPO), laktoferrin (LF), total antioksidan kapasite (TAOC), total oksidan durum ve oksidatif stres indeksi (OSI) seviyeleri belirlendi.
Bulgular: MS ve saðlýklý gönüllüler arasýnda periodontal parametrelerde herhangi bir fark yoktu (P > 0,05). NLR, MS’de kontrollerden daha yüksekti (P = 0,000). Ancak MS hastalarýnda kontrollere göre anlamlý derecede düþük MPO, daha yüksek LF, TOS ve OSI seviyeleri vardý (P > 0,05). MS grubunda TAOC düzeylerinde anlamlý bir düþüþ vardý (P = 0,016). Periodontal olarak saðlýklý MS hastalarýnda TOS ve periodontitis - evre 2 MS hastalarýnda OSI eþleþtirilmiþ kontrollere kýyasla daha yüksekti ve MS grubunda periodontitis - evre 3’te TAOC daha yüksek bulundu (P < 0,05). MS ve kontrol gruplarýnda MPO, TAOC ve cep derinliði, klinik ataçman seviyesi (CAL) arasýnda pozitif korelasyon vardý. Daha yüksek periodontal parametre ve MPO seviyeleri artan özürlülük ile iliþkiliyken, daha uzun hastalýk süresinde CAL, TAOC ve MPO düzeyleri arttý (P < 0,05).
Sonuç: MS hastalarýndaki periodontal bulgular saðlýklý kontrollerdekinden farklý deðildir, ancak tükürükte artmýþ MPO ve azalmýþ TAOC seviyeleri ve MS’de yüksek NLR, deðiþmiþ immün sürveyansa raðmen devam eden artmýþ bir sistemik enflamasyona iþaret etmektedir.

Objective: To compare the oxidative status in saliva between patients with multiple sclerosis (MS) and systemically healthy controls in the context of periodontal health and to evaluate whether salivary oxidative status correlates with the neutrophil/lymphocyte ratio (NLR).
Materials and Methods: A total of 184 volunteers, 92 with MS and 92 systemically healthy volunteers, participated in the study. Each person underwent medical, neurological, and oral examinations. Saliva samples were taken, and myeloperoxidase (MPO), lactoferrin (LF), total antioxidant capacity (TAOC), total oxidant status (TOS), and oxidative stress index (OSI) levels were determined.
Results: There were no differences in the periodontal parameters between the patients with MS and the healthy volunteers (P > 0.05). The NLR was higher in the patients with MS than in the controls (P = 0.000). However, patients with MS had non-significantly lower MPO levels and higher LF, TOS, and OSI levels than the controls (P > 0.050). There was a significant decrease in TAOC levels in the MS group (P = 0.016). There were higher TOS levels in the periodontally healthy patients with MS and higher OSI levels in the periodontitis - stage 2 patients with MS than those in the matched controls. There were also higher TAOC levels in the periodontitis - stage 3 MS group (P < 0.050). There were positive correlations between MPO, TAOC levels and the probing depths, the clinical attachment levels (CALs) in the MS and control groups. While higher periodontal parameters and MPO levels were associated with increased disability factors, the CALs and the TAOC and MPO levels were elevated in those with longer disease durations (P < 0.050).
Conclusion: The periodontal findings in the patients with MS are not different from those in healthy controls; however, increased MPO and decreased TAOC levels in saliva and higher NLRs in patients with MS indicate a prominent ongoing systemic inflammation despite altered immune surveillance.

Abstract | English Full Text

Amaç: Klinik Ýzole Sendrom (KÝS) ve Relapsing-Remmiting Multiple Skleroz (RRMS) tanýsý almýþ olan hastalar ile saðlýklý kontrollerde normal görünen beyaz cevher (NGBC) ve korpus kallozumda Difüzyon Tensor Görüntüleme (DTG) bulgularýný araþtýrmaktýr.
Gereç ve Yöntem: Retrospektif çalýþmada KÝS (n=10), RRMS (n=29) ve saðlýklý kontrol (n=13) gruplarý DTG ile deðerlendirildi.Ortalama difüzyon (OD) ve fraksiyonel anizotropi (FA) haritalarýnda korpus kallozum genu (KKG) ve spleniumdan (KKS), frontal, parietal, occipital ve temporal loblar normal görünen beyaz cevher alanlarýndan OD ve FA ölçümleri yapýldý.
Bulgular: Temporal loblardaki NBGC'nin ortalama FA deðerleri hem KÝS hem de RRMS'de bilateral olarak kontrol grubundan daha düþüktü. Ancak, KÝS ve RRMS gruplarý arasýnda fark bulunmadý. KÝS grubu KKG'de kontrol grubuna göre daha düþük FA deðerlerine sahipken, RRMS grubu KKS'de kontrollere kýyasla daha düþük FA deðerlerine sahipti. RRMS ve kontroller arasýnda KKG'de OD deðerleri istatistiksel olarak farklýydý.
Sonuç: DTG, KÝS ve RRMS hastalarýnda normal görünen beyaz cevher ve korpus kallozumdaki erken deðiþikliklerin saptanmasýna katkýda bulunur. DTG, KÝS ve RRMS hastalarýnýn takibi ve yönetimine yardýmcý olabilir.

Objective: To compare diffusion tensor imaging (DTI) findings of the normal-appearing white matter (NAWM) and corpus callosum (CC) in patients with clinically isolated syndrome (CIS) and relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS) and a healthy control (HC) group.
Materials and Methods: The CIS (n = 10), RRMS (n = 29), and HC (n = 13) groups were evaluated by DTI in this retrospective study. Mean diffusion (MD) and fractional anisotropy (FA) maps as well as MD and FA measurements were made from the corpus callosum genu (CCG), corpus callosum splenium (CCS), and NAWM areas from the frontal, parietal, occipital and temporal lobes.
Results: The mean FA values of the NAWM in the temporal lobes were bilaterally lower in both the CIS and RRMS groups than in the HC group. However, no difference was found between the CIS and RRMS groups. In addition, the CIS group had lower FA values in the CCG, whereas the RRMS group had lower FA values in the CCS compared with the HC group. The MD values were significantly different in the CCG between the RRMS and HC groups.
Conclusion: DTI contributes to detecting early changes in the NAWM and CC in patients diagnosed with CIS and RRMS. Additionally, DTI can aid in the follow-up care and management of these patients.

Abstract | English Full Text

Amaç: Migren ile ilgili sýnýrlý sayýdaki çalýþmada eczane teknisyenlerinin (ET) bilgi düzeyine odaklanýlmýþtýr. Bu çalýþmada migren ve migren tedavisi ile ilgili farkýndalýðýn ve bilgi düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel çalýþma Erciyes Üniversitesi Týp Fakültesi Kayseri ili Türkiye’de yürütülmüþtür. Þubat 2019-Mayýs 2019 tarihleri arasýnda gerçekleþtirilmiþ ve 324 ET’nin (%75,8 yanýt oraný) katýlýmý ile tamamlanmýþtýr. Migren tanýsý, ataklarýn özellikleri ve tedavisi ile ilgili sorularý içeren formlar direkt ET’lere uygulanmýþtýr. Daha sonra bir nörolog tarafýndan formlar deðerlendirilmiþtir.
Bulgular: Migren ataklarýný azaltan ilaç tedavisini bilen ET oraný %10,2 idi. Çoðu ET (%85,2) migren tedavisi konusunda eðitim almamýþ ve iþ yeri deneyimlerinden bilgi edinmiþtir. Doksan bir katýlýmcý (%28,1) baþ aðrýsý nedeniyle eczaneye gelen hastalara ilaç önerdiklerini söyledi. Migren için önerdikleri ilaç sorulduðunda, %29,6’sý ergotamin, %26,9’sý analjezik ve %15,7’si ise triptan önermiþtir.
Sonuç: Bu çalýþmanýn sonuçlarý, birinci basamak hizmetlerini destekleyen eczanelerde çalýþan teknisyenlerin migren tedavisi konusunda yeterli migren farkýndalýðý ve bilgisine sahip olmadýðýný ve bu konuda uygun eðitim verilmesi gerektiðini ortaya koymaktadýr.

Objective: A limited number of studies focus on pharmacy technicians (PT) and their knowledge level regarding migraines. The present study aimed to determine their level of awareness and knowledge regarding migraines and migraine treatment.
Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted at Erciyes University Faculty of Medicine in Kayseri, Türkiye. It was conducted from February 2019 to May 2019 and completed with the participation of 324 PTs (75.8% response rate). Forms containing questions about the diagnosis of migraines, the characteristics, and the treatments were administered to the PTs in person and then evaluated by a neurologist.
Results: The ratio of PTs who knew of a drug therapy that reduced migraine attacks was 10.2%. Most PTs (85.2%) had no training in migraine treatment and obtained knowledge from their work experience. Ninety-one participants (28.1%) recommended medication to patients who visited the pharmacy due to headaches. When asked about the drug they recommend for migraines, 29.6% suggested ergotamine, 26.9% suggested analgesics, and 15.7% suggested triptans.
Conclusion: The results of this study revealed that PTs working in pharmacies that support primary care services might not have sufficient awareness and knowledge about migraine treatments, and appropriate training should be provided on this subject.

Abstract | English Full Text

Amaç: Ýnme dünya çapýnda önemli bir sakatlýk nedenidir. Bu nedenle, akut inmeli hastalara kaliteli bakým saðlamak için acil hemþirelerinin bilgi, tutum ve yönetim yönlerinin araþtýrýlmasý gerekmektedir.
Gereç ve Yöntem: Bu iliþkisel araþtýrma, 2021 yýlýnda Erdebil þehrinde 285 acil servis hemþiresi ve acil saðlýk hizmetleri (ASH) personeli üzerinde yapýlmýþtýr. Veri toplama araçlarý arasýnda demografik bilgi anketleri, uyarý iþaretleri, hemþirelerin kanýta dayalý bakým bilgileri, inme bakýmýna yönelik tutumlar ve akut inme yönetimi mevcuttu. Veriler SPSS-26 programý kullanýlarak tanýmlayýcý istatistikler ve t-testi, F-testi, lineer regresyon analizi ve tek yönlü varyans analizi testi kullanýlarak analiz edilmiþtir. Anlamlýlýk düzeyi P < 0,05 olarak belirlenmiþtir.
Bulgular: Kanýta dayalý bakým ve akut inme yönetimi bilgisi, acil hemþirelerinde ASH personeline göre daha iyiydi (P < 0,05). Çok deðiþkenli regresyon modelinin sonuçlarý, inme uyarý iþaretleri bilgisinin ve inme bakýmýna yönelik tutumun akut inme tedavisinde daha güçlü belirleyiciler olduðunu göstermiþtir. Kanýta dayalý bakým bilgisi, inme bakýmýna yönelik tutumlar, yaþ, iþ deneyimi ve inme mesleki eðitim kurslarýna katýlým, hemþirelerin akut inmeli hastalara bakým yönetimi ile anlamlý þekilde iliþkiliydi.
Sonuç: Akut inme yönetimi kanýta dayalý bakým bilgisi, inme bakýmýna yönelik tutumlar, yaþ ve inmeli hastalarla çalýþma deneyimi ile tahmin edilebileceðinden, bu hastalara bakým veren acil hemþirelerindeki ve ASH personelindeki bu özelliklerin deðerlendirilmesi onlarýn yönetim metodlarýný etkileyebilir. Bu nedenle, yukarýda belirtilen deðiþkenler, akut inme yönetiminde hemþireleri deðerlendirmek ve güçlendirmek ve hasta bakým programlarýný iyileþtirmek için kullanýlabilir.

Objective: Stroke is a major cause of disability worldwide. Therefore, it is necessary to investigate the aspects of knowledge, attitudes, and management among emergency nurses to provide quality care for patients with acute stroke.
Materials and Methods: This correlational research was conducted on 285 hospital emergency department nurses and emergency medical services (EMS) personnel in Ardabil city in 2021. The data collection tools included demographic information questionnaires, warning signs, nurses’ knowledge of evidence-based care, attitudes toward stroke care, and acute stroke management. The data were analyzed using the SPSS-26 software using descriptive statistics and the t-test, F-test, linear regression analysis, and the one-way analysis of variance test. The significance level was set at P < 0.05.
Results: The knowledge of evidence-based care and acute stroke management was more favorable in hospital emergency nurses than in EMS personnel (P < 0.05). The results of the multivariate regression model showed that knowledge of stroke warning signs and the attitude toward stroke care were stronger predictors in acute stroke management. Knowledge of evidence-based care, attitudes toward stroke care, age, work experience, and participation in stroke retraining courses were significantly correlated with the nurses’ care management of patients with acute stroke.
Conclusion: Since acute stroke management can be predicted by the knowledge of evidence-based care, attitudes toward stroke care, age, and experience of working with patients with stroke, the evaluation of these characteristics in emergency nurses and EMS personnel who provide care to these patients can affect their management methods. Therefore, the aforementioned variables can be used to evaluate and empower nurses in acute stroke management and improve patient care programs.

Abstract | English Full Text

Amaç: Ev tabanlý bir egzersiz programýna (ETEP) uyum, inmeli hastalarda rehabilitasyon hedeflerine ulaþýlmasýnda önemlidir. Daha önceki araþtýrmalar, uygun olmayabilecek spesifik olmayan sonuç ölçütleri kullanarak bu popülasyonda ETEP’lere uyumu ölçmüþtür. Ek olarak, öngörülen egzersiz parametrelerinin uyum üzerindeki etkisi belirsizliðini korumaktadýr. Bu çalýþmada, inmeden sað kalanlarda ETEP’lere uyum, inmeye özgü ETEP uyum ölçütlerini kullanarak deðerlendirilmiþtir ve iliþkiler belirlenmiþtir.
Gereç ve Yöntem: Bu çok merkezli kesitsel çalýþma, inme maðduru olan ve toplum içinde yaþayan Nijeryalý 125 kiþiyi içermektedir. ETEP uyumu, önerilen egzersiz parametreleri, hastalarýn tutumlarý, egzersiz için algýlanan/karþýlaþýlan engeller, inme ile ilgili özellikler ve sosyo-demografik veriler deðerlendirildi. Tanýmlayýcý ve çýkarýmsal istatistikler kullanýldý. P deðerinin 0,05’ten düþük olmasý istatistiksel anlamlýlýðý gösterdi.
Bulgular: Katýlýmcýlarýn yaþ ortalamasý 60,26 ± 12,11 yýl idi. Bulgular, katýlýmcýlarýn yalnýzca yaklaþýk %35’inin ETEP’lerine baðlý olduðunu gösterdi. Uyum saðlamayan grubun %22’sinde hiç uyum yoktu ve %43’ünde düþük uyum vardý. Sonuçlar inme þiddeti, egzersiz sýrasýnda aðrý, reçete edilen egzersiz sayýsýnýn ≥3 olmasý, haftalýk egzersiz seanslarýnýn sayýsýnýn ≥7 olmasý, egzersiz süresinin ≥43 dakika olmasý ve 0-10 puan üzerinden deðerlendirilen Borg’un algýlanan efor ölçeði oraný skalasýnda egzersiz yoðunluðunun ≥5 olmasý ETEP’ye uyumsuzluk ile iliþkili bulundu (P < 0,050).
Sonuç: Nijeryalý toplulukta yaþayan inme maðdurlarý arasýnda ETEP’lere uyum zayýftýr. ETEP uyumu inme þiddeti, aðrý ve öngörülen egzersiz parametreleri ile iliþkilidir. Bu çalýþma, hasta uyumunu artýrmak için ETEP reçetesinde egzersiz parametrelerini dikkate alma ihtiyacýný vurgulamaktadýr.

Objective: Adherence to a home-based exercise program (HEP) is important in the achievement of rehabilitation goals among stroke survivors. Earlier studies have measured adherence to HEPs among this population using non-specific outcome measures, which may not be suitable. In addition, the influence of prescribed exercise parameters on adherence remains unclear. This study assessed adherence to HEPs among stroke survivors using stroke-specific measures of adherence to HEP and determined its correlates.
Materials and Methods: This multicenter cross-sectional study involved 125 consenting Nigerian community-dwelling stroke survivors. Data on HEP adherence, prescribed exercise parameters, patients’ attitudes, perceived/encountered barriers to exercise, stroke-related characteristics, and socio-demographics were assessed. Descriptive and inferential statistics were employed. A P value of <0.050 indicated statistical significance.
Results: The mean age of the participants was 60.26 ± 12.11 years. Findings showed that only approximately 35% of the participants were adherent to their HEP. Among the non-adherent group, 22% had no adherence and 43% had low adherence. The results indicated that stroke severity, pain during exercise, a number of prescribed exercises of ≥3, a number of weekly exercise sessions of ≥7, a duration of the exercise of ≥43 min, and exercise intensity of ≥5 on a 0–10 Borg’s rate of perceived exertion scale were found to be related with non-adherence to the HEP (P < 0.050).
Conclusion: Adherence to HEPs among Nigerian community-dwelling stroke survivors is poor. HEP adherence is associated with stroke severity, pain, and the prescribed exercise parameters. This study highlights the need to consider exercise parameters in HEP prescription to enhance patient adherence.

Abstract | English Full Text

Dyke Davidoff Masson Sendromu (DDMS) klinik olarak hemipleji veya hemiparezi, mental retardasyon, epilepsi ve kraniyal görüntülemelerde serebral hemiatrofi, ipsilateral kalvaryal kalýnlaþma, ipsilateral sinüslerde geniþleme ve havalanma artýþý ile karakterize olan bir tablodur. Serebral hemisferdeki atrofiye kontralateral serebellumda atrofi eþlik edebilmektedir. Bu durum çapraz serebellar atrofi (ÇSA) olarak tanýmlanmaktadýr. ÇSA patogenezi net olmamakla birlikte serebellum ve karþý serebral hemisferi baðlayan kortikopontoserebellar yolaklarda ve nöronal baðlantýlarda oluþan hasar ile iliþkilendirilmiþtir. Konvensiyonel manyetik rezonans görüntüleme yöntemleri ile birlikte diffüzyon tensor görüntüleme yöntemlerinin birlikte kullanýmý; aksonal baðlantý yollarýnýn gösterilmesinde ve taný koymada yardýmcýdýr. Burada 39 yaþýnda bir kadýn hastada DDMS’nin ÇSA ile iliþkisini gösteren klinik ve radyolojik görüntüleme bulgularý sunuldu.

Dyke Davidoff Masson Syndrome (DDMS) is characterized clinically by hemiplegia or hemiparesis, mental retardation, and epilepsy and radiologically by cerebral hemiatrophy, ipsilateral calvarial thickening, and dilation and increased aeration of the ipsilateral sinuses. Atrophy in the cerebral hemisphere may be accompanied by atrophy in the contralateral cerebellum. This condition is defined as crossed cerebellar atrophy (CCA). Although CCA’s pathogenesis is unclear, it has been associated with damage to the corticopontocerebellar pathways and neuronal connections between the cerebellum and contralateral cerebral hemisphere. Diffusion tensor imaging and conventional magnetic resonance imaging may help to demonstrate axonal connection pathways and make a diagnosis. Here we present a case of a 39-year-old female patient with clinical and radiological findings of DDMS associated with CCA.

Abstract | English Full Text

Bu çalýþmada konuþmaya eþlik eden ayak hareketlerinin etkisiyle, kekemelik þiddetinde belirgin düzeyde
azalma görülen geliþimsel kekemeliði olan bir olguyu sunduk. Fonksiyonel Manyetik Rezonans
Görüntüleme (fMRG) ile ayak hareketlerinin konuþmaya eþlik ettiði ve etmediði koþullarda konuþmanýn
akýcýlýðýnýn nöral temellerini araþtýrdýk. Ayak hareketlerinin eþlik ettiði konuþma koþulunda, ‘yalnýzca
konuþma’ ve ‘yalnýzca ayak hareketleri’ koþullarýna kýyasla aðýrlýklý olarak saðda olmak üzere peri-
rolandik kortekslerde, suplementar motor alanda, sað fusiform girus ve sol frontal girusta aktivasyon
saptanmýþtýr. Ayak hareketlerinin eþlik etmesiyle konuþma akýcýlýðýnda görülen bu artýþ, kekemeliðin bir
alt tipini yansýtýyor olabilir. Lokomotor ve solunum eþlenikliði, geçici olarak kortikal zamanlama aðlarýný harekete geçirip ayný zamanda aðýrlýklý olarak sað hemisferde olmak üzere potansiyel düzenleyici etkiyle
aktivasyonu tetikleyebilir. Ayak hareketlerinin konuþmaya eþlik etmesinin kekemeliði iyileþtirici bir
etkisinin olup olmadýðýnýn belirlenmesi için daha fazla olguyla daha ileri araþtýrmalarýn yapýlmasý
gerekmektedir.

We present an adult case with severe persistent developmental stuttering (PDS) that improved
dramatically with simultaneous lower limb movements (LMs). During speaking with simultaneous lower
limb movement (SLM), her stuttering severity was considerably reduced. Using functional magnetic
resonance imaging (fMRI), we investigated the neural basis of speech fluency during speaking with and
without simultaneous LM. Bilateral (predominantly right) peri-rolandic cortices, supplementary motor
areas (SMA), right fusiform gyrus (FFG), and left frontal gyrus were activated in the SLM compared to
the ‘speaking only’ (S) and LM. There might be a subtype of PDS that benefits from rhythmic LMs to
improve the speech fluency. Locomotor and respiratory coupling might temporarily induce cortical timing
networks and, also induce activation, predominantly in the right hemisphere with a potential pacemaker
effect. Further investigation in larger groups is required to elucidate whether rhythmic simultaneous LMs
improve stuttering.

Abstract | English Full Text

Abstract | English Full Text

Abstract | English Full Text

Abstract | English Full Text