Abstract | English Full Text

Hominin ve büyük maymunun altý milyon yýl önce birbirinden ayrýlmasý ile geliþen, insanoðlunun en eþsiz baþarýsý, sözdizimsel dildir. Bu çalýþmada dil geliþiminin üç ana aþamasý ele alýnmýþtýr. Birinci aþama, ellerin serbest kalmasýný ve frontal duruþ biçiminin oluþmasýný saðlayarak el ile iletiþimi geliþtiren, tamamen insanýmsý bir davranýþ olan bipedalizmin ortaya çýkmasýdýr. Ýkinci aþama, yaklaþýk iki milyon yýl önce büyük beyinli türlerden biri olan Homo türlerinin ortaya çýkýþýdýr. Beynin büyümesi ise, sosyal iþbirliði gereksiniminin artmasý ve bilgiye dayalý iletiþimin ortaya çýkmasý ile geliþmiþ olmalýdýr. Geliþigüzel sembollerin kullanýlmasý, zamanlarýn ve diðer yer-zaman belirteçlerinin ortaya çýkmasý gibi dilin birçok özelliði, zamanýn giderek anlaþýlmaya baþlanmasý ve epizodik olaylarýn kayýt edilmesi ve aktarýlmasý ile kazanýlmýþtýr. Kýsacasý, dil sözdizimini kazanmýþtýr. Homo sapienlere özgü son aþama ise, eski zamanlardaki el kol iþareti ile anlaþmanýn yerini alan, iletiþimin ilk þekli olan kendine özgü anlatým biçiminin doðuþudur. Bu durum bizim, kendi türümüz, diðer insanýmsý türler ve aslýnda gezegen üzerindeki hakimiyetimizi açýklamamýza yardýmcý olabilir.

Syntactic language is a uniquely human accomplishment, and must therefore have evolved since the split of the hominins from the other great apes some six million years ago. I argue that there were three main phases. The first came about through the emergence of bipedalism, a distinctively hominin trait, which enhanced the capacity for manual communication by freeing the hands and opening a frontal stance. The second began with the emergence of the larger-brained genus Homo from around 2 million years ago. The increase in brain size may have been driven by the necessity for enhanced social cooperation, and the emergence of a more effective system for communicating propositional information. Many of the properties of language, including the use of arbitrary symbols, and the emergence of tense and other markers of time and place, may have been driven by the increased understanding of time, and the advantages gained by recording and communicating episodic events. In short, language acquired syntax. The final stage, unique to Homo sapiens, was the emergence of autonomous speech as the primary mode of communication, replacing earlier dependence on manual gesture. This may help explain the dominance of our species over other hominin species, and indeed over the planet.

AMAÇ: Bu çalýþmada izole derin infarkt (ÝDÝ) nedeniyle inme geçiren olgularda erken dönemde saptanan infarkt boyutlarý ile hastada büyük arter darlýðý veya kalbinde emboli kaynaðý bulunma olasýlýðý arasýndaki iliþkiyi araþtýrdýk.
YÖNTEMLER: Bu amaçla 59 ardýþýk hastaya ait T2 aðýrlýklý MR incelemelerindeki infarktlarýn maksimal transvers çaplarý prospektif olarak kaydedildi. Büyük arter darlýðý veya kalbinde emboli kaynaðý (BAD/KEK) olan ve olmayan izole derin infarktlarý ayýrt edebilecek infarkt çapýný analiz etmek için “Receiver Operating Characteristic” (ROC) eðrileri oluþturuldu.
BULGULAR: Ýzole derin infarkt orta serebral arter (OSA) alanýnda 26, ponsta 24, talamusta 9 hastada vardý. Orta serebral arter alanýnda izole derin infarktý olan olgularda BAD/KEK varlýðýný en iyi belirleyen maksimal transvers çapýn 25 mm düzeyine kadar ulaþtýðý görüldü. Büyük pons infarktlý (17-25 mm) 14 olgunun yedisinde (%50) BAD/KEK saptandý. Büyük damar darlýðý sadece iki hastada ileri düzeydeydi. Bu grupta kalpte majör emboli kaynaðý olan hasta yoktu. Küçük pons infarktlý (2-14 mm) 10 olgunun birinin baziler arterinde ileri darlýk (≥%70) bulgusu vardý. Talamik infarktlý (8-20 mm) 9 olgunun hiçbirinde BAD/KEK yoktu.
SONUÇ: Ýzole derin infarkt olgularý anatomik lokalizasyonlarýna göre deðerlendirilmelidir. Maksimum transvers çapý 25 mm’den küçük olan orta serebral arter sulama alanýndaki ÝDÝ’ler nadiren BAD/KEK ile birliktedir. Bu hastalar laküner sendrom bulgularý ile baþvururlar. Ýnfarktlar muhtemelen tek bir lentikülostriat arterin týkanmasý sonucunda geliþirler. Büyük tek taraflý pons infarktlarý genellikle ciddi baziler arter stenozu veya majör KEK varlýðý ile iliþkili deðildir. Bu hastalarda genellikle vertebrobaziler sistemde orta derecede yaygýn ateroskleroz bulgularý vardýr. Ýnfarktlar muhtemelen baziler arter ateromatöz dal oklüzyonuna baðlý olarak geliþir.

OBJECTIVE: The relationship between infarction size determined in the acute stage and the probability of the presence of large artery stenosis or cardiac source of emboli in patients with isolated deep infarcts was evaluated.
METHODS: Maximum transverse diameters of the infarcts seen in 59 consecutive patients’ T2 weighted MRI scans were prospectively recorded. Receiver operating characteristic curves were generated to analyze the optimal size that discriminate IDI with and without underlying large artery stenosis or cardiac source of emboli (LAS/CSE).
RESULTS: Twenty-six IDI were in the medial cerebral artery (MCA) territory, 24 in pons and 9 in thalamus. Optimal infarct diameter for MCA IDIs was 25 mm. One of the 10 cases with small (2-14 mm) and half of the 14 cases (50%) with large (17-25 mm) pontine infarcts had LAS/CSE, but only 2 patients, one in each group had severe (≥70%) basilar artery stenosis. None had major CSE. None of the 9 cases with thalamic infarcts (8-20 mm) had LAS/CSE.
CONCLUSION: : IDIs in different anatomical locations should be assessed separately. Middle cerebral artery territory IDIs with a maximum diameter of less than 25 mm are rarely associated with LAS/CSE and possibly develop due to occlusion of single lenticulostriate artery. Large unilateral pontine infarcts are usually not associated with severe basilar artery stenosis or major CSE and are probably caused by basilar artery atheromatous branch occlusion.

AMAÇ: Migrenli olgularda, posteriyor sirkülasyonda subklinik inmeler ve beyaz cevher lezyon (BCL) yüklülüðü arasýnda birebir iliþki vardýr. T2 sekanslý görüntülerde bu hiperintens lezyonlar migrenli olgularda %6-29 arasýnda deðiþen oranlarda görülmüþtür. Olgu kontrollü ve popülasyon çalýþmalarýnda migren öyküsü, özellikle de auralý migren öyküsü iskemik inme için bir risk olarak kabul edilmektedir.
AMAÇ: Migren tanýlý ve T2 sekans-MRG’de BCL saptanan ve saptanmayan olgularýn klinik ve tanýsal açýlardan deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.

YÖNTEMLER: Prospektif bir çalýþma olup Çukurova Üniversitesi Týp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalý Baþaðrýsý Polikliniði’nde Haziran 2004-Aðustos 2006 yýllarý arasýnda ICD-II sýnýflamasý ölçütlerine göre migren tanýsý alan kiþiler çalýþmaya alýnmýþtýr. MRG’de BCL belirlenen ve belirlenmeyen hastalar olarak iki farklý grupta ve kiþisel onaylarý alýnarak çalýþmaya dahil edilmiþlerdir. Olgularýn demografik verileri, öz ve soygeçmiþ özellikleri, alýþkanlýklarý, baþaðrýsý özellikleri, ayrýntýlý fizik ve nörolojik deðerlendirmeleri yapýlmýþtýr. Olgularýn hematolojik incelemeleri (tam kan sayýmý, ayrýntýlý biyokimyasal deðerlendirmesi) ve homosistein düzeyleri deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Hasta ve kontrol grubunda, klinik özellikleri açýsýndan herhangi bir farklýlýk gözlenmemiþ, BCL olan olgularda kontrol grubuna göre homosistein ortalama düzeyi yüksek olarak saptanmýþtýr.
SONUÇ: Bulgularýmýz, migrenli olgularda, MRG’de BCL’nin varlýðý, vasküler risk faktörleri ve olgularýn klinik özellikleri açýsýndan bir fark ortaya koymamaktadýr. Bu noktadan hareketle, migren ile iskemik inme birlikteliði için etiyolojik ortak bir açýklama getirmek ve BCL’leri bir belirteç olarak tanýmlamak olasý görünmemektedir. Ancak auralý migren ile BCL’ler arasýnda bir yakýnlýk olabileceði öngörüsüne varýlmýþtýr.

OBJECTIVE: There are close correlations between subclinical ischaemic strokes and white matter lesions (WML) in migraineurs as shown by imaging studies. T2-weighted images of migraine patients displayed hyperintense lesions in 6-29% of the cases in different studies. It is well known that the presence of migrain, especially migrain with aura, is an important risk factor for ischaemic stroke.
OBJECTIVE: The aim of this study is to investigate the clinical and diagnostic features of migrain patients with and without WML in T2-weighted MR images.

METHODS: Patients, according to the criteria of ICD-II, diagnosed as migrain with and without aura were subjected in this prospective study. Following to obtain informed consents, patients were grouped according to the presence or absence of WML as group 1 and group 2, respectively. Each group has been evaluated considering their demographic data, medical history, physical and neurological findings, the features of headache, hemogram, biochemical analysis and the level of hemosistein.
RESULTS: When the headache characteristics and demographic data were compared, no differences were encountered between two groups. However, mean homosistein level was found to be higher in patient with WML in MRI.
CONCLUSION: Except the higher levels of homosistein, the presence of WML in migrain patient did not differ for the vascular risk factor and other clinical features. Hence, the association betwen migrain and ischaemic stroke seems to be hypothetical rather than evidence based although there seem to be a proximity between migraine with aura and white matter lesions in our subjects.

Bilimsel zemin: Multipl skleroz çok nadir bir sekonder SUNCT nedenidir.
AMAÇ: SUNCT sendromu kliniði geliþtikten sonra ataklarýn baþladýðý, klinik, radyolojik görüntüleme ve laboratuvar verileri ýþýðýnda olasý diðer etiyolojilerde dýþlandýktan sonra SUNCT sendromunun öncellik ettiði multipl skleroz tanýsý alan bir olgu tartýþýlacaktýr.
YORUM: SUNCT’ta görüntüleme yöntemleriyle gösterilebilen, altta yatan yapýsal bir neden genellikle bulunmamaktadýr. Bununla birlikte etiyolojide rol oynayabileceði ileri sürülen ve geniþ bir liste oluþturan “sekonder” nedenler arasýna multipl skleroz eklenebilir.

Scientific BACKGROUND: Multiple sclerosis is a very rare cause of secondary SUNCT.
OBJECTIVE: SUNCT syndrome will be discussed after the development of its clinical properties when the attacks begin in the light of clinical, radiological imaging and laboratory data following exclusion of other possible etiologies. SUNCT will be discussed as a case diagnosed with multiple sclerosis predecessed by headache.
CONCLUSION: In SUNCT, there are generally no underlying structural causes that can be shown through imaging studies. However, multiple sclerosis may also be included among a long list of “secondary” causes claimed to play role in the etiology.

Scientific BACKGROUND: Pontine hemorrhages frequently lead to death or severe disability. The prognosis depends on size, location, extent of the hematoma and clinical presentation. Mortality rate was reported as 40-60% in recent studies.
OBJECTIVE: In this paper, two patients with pontine hematomas with the typical signs of the pontine hematoma including coma, oculomotor disturbances, respiratory and motor disturbances have been reviewed. Both patients made a good outcome.
CONCLUSION: Our observations suggest that some patients with pontine hematoma may present with severe clinical manifestations, but have a good prognosis. Early treatment may significantly contribute to this good prognosis.

Bilimsel zemin: Pons kanamalarý sýklýkla ölüm ya da ciddi komplikasyonlara yol açabilirler. Prognozlarý kanamanýn büyüklüðüne, lokalizasyonuna ve klinik özelliklerine baðlýdýr. Pons kanamalarýnýn mortalite oraný %40 ile %60 arasýnda bildirilmiþtir.
AMAÇ: Bu makalede, baþvurularýnda koma, okulomotor bozukluk, solunum yetmezliði ve motor zaaf gibi pons hematomunun tipik belirtileri saptanan iyi seyirli iki pons hematomu olgusu gözden geçirilmiþtir.
YORUM: Pons kanamalý hastalarýn bazýlarý ciddi klinik belirtilere raðmen iyi klinik seyir gösterebilirler. Erken baþlanan tedavinin bu iyi prognoza önemli katkýsý olabilir.

Bilimsel zemin: Sporadik Creutzfeldt-Jakob Hastalýðý (s CJH)’nda klinik görünüm, hýzlý ilerleyen demans ve yaygýn myoklonilere ek olarak geliþen piramidal, ekstrapiramidal veya serebellar bulgular biçiminde þekillenir. Fokal tutulum ve lateralizasyon sýk rastlanan bir klinik tablo deðildir. Böyle olgularda fokal ve lateralizan bulgularýn radyolojik ve elektrofizyolojik olarak da saptanmasý ve sebat etmesi, klinisyenin yapýsal bir lezyon araþtýrmasýna ve tanýda gecikmeye neden olabilir.
AMAÇ: Bu yazýda bir olgudan yola çýkarak s CJH’nin sebep olabildiði deðiþik klinik tablolarýn ve bunlar arasýnda da fokal tutulum ve lateralizasyon gösteren olgularýn varlýðýna dikkat çekmek ve noninvaziv, güvenilir birer taný aracý olarak kranial MRG ve serial EEG çekimlerinin önemine vurgu yapmak amaçlanmýþtýr.
OLGU: Bu olgu sunumunda sað üst ekstremitede myoklonus, dengesizlik ve unutkanlýk yakýnmalarý ile baþvuran 48 yaþýnda bir erkek olgu bildirilmiþtir. Kranial MRG ile FLAIR ve difüzyon aðýrlýklý görüntülerde sol hemisfere lokalize kortikal ve subkortikal hiperintensiteler ve EEG’de sola lokalize periyodik keskin dalga deþarjlarý saptanmýþ, myoklonilerin yaygýn hale gelmesi ve klinik tablonun kötüleþmesi ile beraber tekrarlanan tetkiklerde, bu lateralizan özelliðin ortadan kalktýðý görülmüþtür.
YORUM: Kesin s CJH tanýsý otopsi ile konur. Hastalýðýn klinik görünüm yelpazesi geniþtir ve bazý olgular fokal beyin hasarýný iþaret eden lateralizan özellikler gösterebilirler. Bu olgularda serial EEG kayýtlarý, FLAIR ve difüzyon MRG gibi görüntüleme tetkiklerinin kullanýlmasý hastalýðýn tanýsý açýsýndan önem taþýmaktadýr.

Scientific backround: Clinical picture of sporadic Creutzfeldt-Jakob Disease (s CJD) is composed of pyramidal, extrapyramidal or cerebellar findings in addition to rapidly progressive dementia and myoclonus. Focal involvement and lateralization are not common. Radiologic and electrophysiologic detection of prolonged or resistant focal and lateralizing findings may cause the clinician search for a structural lesion and this might result as a delay of the diagnosis.
OBJECTIVE: The importance of EEG recordings, FLAIR and diffusion MRI are emphasized in the medical literature in order to detect the atypical cases. Reminding the s CJD cases with focal involvement and lateralizing findings and emphasizing the importance of cranial MRI, serial EEG as non invazive and reliable diagnostic tools are aimed by this case presentation.
CASE: A 48 years old male patient reffered to our hospital with upper right myoclonus, ataxia and forgetfulness. Cranial MRI, FLAIR and diffusion weighted images revealed cortical and subcortical hyperintensities in left hemisphere. Periodic sharp wave complexes (PSWC) localized to left hemisphere were detected by EEG. After generalizing of myoclonus and worsening of clinical course, lateralizing findings have vanished.
CONCLUSION: Autopsy is essential for the accurate diagnose of s CJD. The clinical spectrum of disease is comparatively extensive and some cases presented with focal or lateralized clinical findings which are conceived focal cerebral involvement. Serial EEG, FLAIR and diffusion weighted cranial MRI play an important role in the clinical setting of CJD, contributing to formulation of an early diagnosis, especially in cases with this unusual clinical presentation.